(Fr.: ciment d’amiante, fibrociment; Du.: Asbestzement; Eng.: asbestoscement), een materiaal vervaardigd uit asbestvezels en cement, in een mengverbinding van 1:6 tot 1:10 massadelen en eventuele toeslagstoffen. De dichtheid varieert daarmee van 1,5...2,2 × 103 kgm−3. Asbestcement is in het algemeen warmtebestendig tot ca. 300 °C.
Van asbestcement worden vlakke platen geproduceerd in verschillende maten, naturel-lichtgrijs, door-en-door gekleurd of voorzien van een oppervlaktekleurlaag, desgewenst met één gepolijst of anderszins nabewerkt vlak; evenals golfplaten met kleine en grote golf, buizen, goten enz.
De machines waarmee asbestcementplaten worden vervaardigd, vertonen veel overeenkomst met de langzeefmachines van de papierfabricage. Door roterende zeven worden de vaste bestanddelen opgenomen uit een brij van asbest, cement en eventuele toeslagstoffen in een overmaat aan water. Tijdens het transport door middel van een textielband wordt vacuüm getrokken waardoor de asbestcementfilm wordt ontwaterd. De film wordt hierna om een stalen wals gewikkeld tot de gewenste rol wordt opengesneden, als een vlakke plaat afgetrokken en op een tafel gedeponeerd. Met tussenlegging van dunne, al dan niet geprofileerde, staalplaten worden de asbestcementplaten gestapeld. Vlakke platen kunnen worden geperst, bij een druk van 10...60 MPa (10...60 × 106 N m−2), en/of in een autoclaaf geplaatst (het bij hoge temperatuur onder een hoge druk brengen van de platen, waarbij bepaalde kalkbestanddelen tot een minimum worden beperkt en een harder en dichter oppervlak wordt verkregen). De platen worden opgeslagen tot het cement geheel is afgebonden.
De asbestcementindustrie kent verscheidene gespecialiseerde machines, o.a. voor het maken van buizen. Behalve deze natte methode (het katschekprocédé) wordt ook een droge toegepast, waarbij het asbestcementmengsel op een eindloze band uitgespreid wordt, bevochtigd met juist zoveel water als voor het binden van cement nodig is. Nog andere produktieprocessen zijn extrusie en injectie.