antwoorden, wordt gebruikt met of zonder het voorzetsel 'op': 'hij antwoordde niet'. Formeel geeft men (iets) ten antwoord. Repliceren doet men op een kritische opmerking of aanval; heel gevat is iemand die riposteert. 'Antwoorden' zonder lijdend voorwerp is synoniem met antwoord geven (op) en het zeer formele bescheid geven (op). Op een responsiecollege moet men responderen, een woord zonder vaste voorzetselbepaling, evenals van repliek dienen ('op rake wijze antwoorden'). Ook dupliceren, antwoorden op een repliek in een rechtsgeding, kent geen lijdend voorwerp, net als tripliceren, antwoorden op iemands dupliek. Ingaan

op en het bijbehorende synoniem (ergens) inklimmen gaan vergezeld van een verplicht voorzetselvoorwerp.

Zie verder: [b]reageren (op).

Op het geen ons gevraagd ot gezegd wordt, in schrift of mondeling, be¬scheid geven. Antwoorden zegt dit in het algemeen. Met beantwoorden is het bijdenkbeeld verbonden, dat het antwoord min of meer afdoende is. Eene tegenwerping beantwoorden is dus sterker dan op eene tegenwerping antwoorden. Hernemen en hervatten verschillen van de vorige woorden in zoover, dat zij eigenlijk het voortzetten eener door de woorden van een ander afgebroken rede aanduiden. Gij zegt dat gij zooveel meer kunt meedeelen; welnu weet gij ook te zeggen wat er in huis is voorgevallen? Ja, hernam de getuige, ik zag er iets van. Antwoorden en beantwoorden kunnen ook schriftelijk geschieden, hernemen en hervatten niet.

antwoorden - regelmatig werkwoord
uitspraak: ant-woor-den

1. iets zeggen of schrijven op een vraag
♢ hij wist niet wat hij op deze vraag moest antwoorden

Regelmatig werkwoord: ant-woor-den
ik antwoord
jij/u antwoordt
hij/zij antwoordt
wij/zij/jullie antwoorden
ik/jij/u/hij/zij antwoordde
wij/zij/jullie antwoordden
hij heeft geantwoord

Synoniemen
repliceren

Tegenstellingen
verzoeken, vragen