hem een klap, een veeg om zijn oren geven, waarvoor in Vlaanderen soms ook gezegd wordt iemand een mispel om zijn oren geven. Het oudst is de vorm met oorvijg (vgl.
Hd. Ohrfeige, Backfeige, Bremse; Fr. un cataplame de Venise), die sedert de 16de eeuw voorkomt. Oorveeg, in Zuid-Nederland oorvèèg, oorvang, oorvage, oorva, schijnt eerst uit de vorige eeuw te dagtekenen. Daar in Duitse dialecten Ohrfeige voorkomt als naam van een gebak dat eniger mate de vorm heeft van een oor (te Kiel), elders als naam van een pannekoek, is een betekenisontwikkeling mogelijk als bij muilpeer (zie ald.). Vgl. nog Hd. einem Dachteln, Pflaumen, Kirschen, Bratbirnen geben.
