De oorspronkelijke uitdrukking luidde: van aver tot aver, en betekende: van ouder tot ouder, van nakomeling tot nakomeling, van geslacht tot geslacht (‘aver’ is stamverwant aan ‘af’, dat verwijdering, een later komen, betekent). Men zou ook kunnen spreken van: van vader op zoon. Toen men het woord ‘aver’ niet meer begreep, vervormde het tot ‘haver’, waardoor deze uitdrukking (van haver tot haver) geheel zinloos werd. Men maakte er ten slotte van: van haver tot gort, en bedoelt er thans mee: iemand (iets) buitengewoon goed kennen, door en door, volledig kennen, en derhalve wijkt de nieuwe betekenis iets af van de oorspronkelijke