Een bestemmingsdeposito is een flexibele deposito met een looptijd van drie of zes maanden. De rekeninghouder kan over het geld op de rekening beschikken. Voorwaarde is wel dat de rekeninghouder voorafgaand aan het afsluiten van de rekening kenbaar maakt waaraan het geld op de rekening besteed kan worden.
Het kenmerk van een deposito is dat de rekeninghouder en de bank overeenkomen dat het geld voor een bepaalde periode vaststaat. Dit geeft de bank de mogelijkheid om door middel van beleggen rendement over het bedrag op de rekening te behalen. Bij een bestemmingsdeposito is het wel mogelijk om geld op te nemen, alleen onder vooraf afgesproken voorwaarden.
Het verschil tussen een deposito en een spaarrekening is dat er sprake is van een minimum inleg en dat het niet mogelijk is om gedurende de looptijd bij te storten. Tevens staat het rentepercentage bij een deposito altijd vast. Dit percentage is gelijk aan de marktrente op het moment dat rekening is afgesloten.
Vanwege de korte looptijd van drie of zes maanden is het rentepercentage over een bestemmingsdeposito lager dan over een flexibel- of vaste termijn deposito. Omdat de bank minder lang over het geld kan beschikken zijn er namelijk minder mogelijkheden om rendement te halen, waardoor een bank niet bereid is een hoge rentevergoeding te betalen.
Wanneer een rekening toch geld opneemt van het bestemmingsdeposito voor een doel dat niet is overeengekomen met de bank, kan de bank hiervoor een boete vragen. Deze boete is een compensatie voor het gedaalde vermogen dat de bank in kan zetten om rendement te behalen.
