Pyrus communis: De peer behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae), wat goed te zien is aan de bloemen. Eind april komen de witte bloemetjes in bloei.
Na de appel is de peer de belangrijkste pitvruchtsoort. De perenboom heeft een piramidevormige groeiwijze. Peren worden gekweekt op een sterke onderstam. Het gewenste ras wordt op de onderstam geënt. De bloem ruikt niet lekker en wordt weinig door bijen bezocht. De peer kan zichzelf niet bestuiven en is daarom aangewezen op andere bestuivers.
De vruchtzetting bij peren is daarom ook minder goed dan bij appels. Een slechte vruchtzetting wordt nog eens versterkt door slecht weer, een vroege bloei of nachtvorst. Om smaakvolle vruchten te krijgen, zijn vrij hoge temperaturen nodig tijdens de groeiperiode. De vruchten van de peren zijn overwegend groen. De vroege rassen verkleuren enigszins geel en doorgaans verkleuren de latere rassen geelgroen. Peren verkleuren bijna nooit rood, met uitzondering van het ras 'Rote Williams'.
De schil van de peer is vaak ruw. Peren zijn beperkt houdbaar. De zomerrassen kunnen dadelijk worden gegeten. De late rassen moeten eerst nog 1 à 2 weken liggen voordat ze het lekkerst zijn.Er zijn veel verschillende perenrassen. Soorten die regelmatig in de winkel te vinden zijn, zijn de handperen 'Conference' en 'Doyenné du Comice' en de stoofpeer 'Gieser Wildeman'. Maar er zijn ook andere goed eetbare perenrassen, zoals 'Williams' of 'Tongern'. Bij de aanschaf van een perenboom moet goed worden gelet op gevoeligheid voor vorst en schurft. Peren die tegen een muur worden geleid, zijn minder gevoelig voor nachtvorst. Plant peren op een beschutte plaats. De kans van het bevriezen van de bloemen zal dan aanmerkelijk afnemen.
