In 1946 gestarte actie van dagblad Het Parool ten bate van kinderen in Amsterdamse ziekenhuizen. Henri Knap plaatste voor het eerst een oproep in zijn ‘Amsterdams Dagboek’ om iets te doen voor kinderen in witte bedjes (ziekenhuizen). Hierop kwamen veel reacties. Zijn rubriek ondertekende hij in deze tijd met ‘Zeer Geheim Kamerheer in Buitengewone Dienst van zijne Hoogwaardige Excellentie Monseigneur Sint Nicolaas’.
Later werd door middel van een autorally en een ‘Nacht van de Witte Bedjes’ in het Amsterdamse City Theater, waaraan allerlei artiesten deelnamen, geld ingezameld. Tegenwoordig zijn de inzamelingen vervangen door een acceptgirokaart die naar de abonnees van Het Parool gestuurd wordt. Sinterklaas ging naar ziekenhuizen en instellingen om ook de zieke kinderen met een geschenk te verblijden. Zo reed de sint in 1954 langs Binnengasthuis, Burgerziekenhuis, Weesperpleinziekenhuis (gemeenteziekenhuis), Wilhelmina Gasthuis, Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, Emma kinderziekenhuis, Alexander van der Leeuwkliniek, Quarantaine-inrichting Zeeburgerdijk (tuberculose-inrichting), Parkherstellingsoord, Juliana Ziekenhuis, Lutherse Diaconessen Inrichting, Centraal Israëlitische Inrichting, NederlandsHervormde Diaconessen Inrichting, Mytylschool, Polioclub en Amsterdams Kindersanatorium Hoog-Blaricum.
In een verslag in Het Parool van 6 december 1956 staat de uitroep van een meisje dat net met roodvonk was binnengebracht en door de sint werd bezocht: ‘O, wat sulle me sussies jeloers wese, dat sij geen roodvonk hebbe.’ In de jaren negentig verstuurde de stichting jarenlang containers met basale hulpgoederen naar Paramaribo voor de ziekenhuizen in Suriname.Tegenwoordig worden er projecten ten behoeve van zieke en gehandicapte kinderen van betaald.→ Amsterdam → Geschenkenfeest.
