Met de betiteling jeunesse dorée sieren we soms ironisch rijke, goedgeklede en over veel geld beschikkende zoons en dochters uit bevoorrechte families. De uitdrukking ontstond in Frankrijk in de negentiende eeuw, toen men deze benaming koos voor de jongeren uit de rijke bourgeoisie, die tijdens de Revolutie na de val van Robespierre in 1794, 9 Thermidor (27 juli), hadden deelgenomen aan de reactie tegen de Terreur.
Honoré de Balzac (1799-1850) gaf in zijn roman Une ténébreuse affaire het volgend beeld van een jongeman die behoorde tot de jeunesse dorée:‘De ander, wiens kledij elegant was en uiterst elegant werd gedragen, verzorgd tot in de kleinste détails . . . droeg over zijn costuum een spencer naar de mode van de aristocratie, die de jeunesse dorée ... tot de hare heeft gemaakt . . . Hij was een volmaakte dandy die een jaar of dertig oud leek te zijn. Uit zijn manieren bleek dat hij gewend was in goed gezelschap te verkeren, en hij droeg kostbare sieraden. De kraag van zijn overhemd stond op tot aan zijn oren. Zijn modieus en bijna aanstoot gevend uiterlijk duidde op een soort verborgen superioriteit.’.
