De lier aan de wilgen hangen wil zeggen: zijn beroep vaarwel zeggen. Deze uitdrukking is ontleend aan het boek der Psalmen van het Oude Testament, waarin boek 137 met de volgende drie verzen aanvangt:
‘Aan Babels stromen, daar zaten wij, ook weenden wij, als wij Sion gedachten.
Aan de wilgen aldaar hingen wij onze citers;
want daar begeerden zij die ons gevangen hielden, van ons een lied, en zij die ons mishandelden, vreugdebetoon:
Zingt ons een der liederen van Sion.’ In de Statenvertaling der Bijbel, die op 17 september 1637 aan de Staten Generaal van de Verenigde Nederlanden werd aangeboden en waaraan de bijbelse spreekwoorden en zegswijzen in onze taal zijn ontleend, luidt de vertaling van Psalmen 137 : 2: ‘Wij hebben onze harpen gehangen aan de wilgen.’ In onze uitdrukking werd de harp vervangen door de lier, het tokkelinstrument dat sinds de oudheid de lyrische dichtkunst symboliseert. Van oorsprong betekende de lier aan de wilgen hangen dan ook: de poëzie laten varen.
