gepeupel, laag volk. Sedert ca. 1700.
De spelling van het woord kan nogal variëren. Zo vinden we ook schorremorrie en schorrimorrie terug.
De afkomst is twijfelachtig. Volgens sommigen zou het afgeleid zijn van de familienaam Schorlemorle, dat tegelijkertijd een benaming is voor een mengsel van gazeuse en wijn.
Wat hiermee het verband zou zijn, is niet meteen duidelijk. Een andere theorie is dat bewoners van de lage landen destijds door de Spaanse bezetters werden uitgemaakt voor churriburri (heffe des volks).
Schorriemorrie zou hier dan een verbastering van zijn. Ook een ontlening aan het Jiddisch is mogelijk.
Het Hebreeuwse sjorim we chamorim (ossen en ezels) zou dan aan de basis liggen.Maar dan dadelijk voelde ik prettige begeerlijkheid hem te laten weten, dat-ie was ’n end schorriemorrie... (Jacob Israël De Haan, Pijpelijntjes, 1904)
Dat schorrimorri denkt maar, dat ze overal in kunnen. (Chr. van Abkoude, Kruimeltje, 1923)
Van dat schorremorrie in Hollandia scheet hij toen ook pullen, en zij van hem. (Bouke B. Jagt, De muskietenooriog, 1976)
