lelijke, domme, onhandige vent. Als scheldwoord vooral in Vlaanderen populair.
Soms ook van toepassing op vrouwen, bijvoorbeeld in de gedichten van P.C. Hooft: ‘Siet dese baviaen, wat heb ick hier veur rancken? Sel ick jou, denck ick, reen gheven van mijn bedrijf?’ Stelletje bavianen is ook een geliefde schimpscheut van kapitein Haddock in de Kuifje-stripverhalen.Al kwam er ook een baviaan om haar complimentjes te maken, zij luisteren en steken haar handjes uit. (De Groene Amsterdammer, 04/10/1896)
Godzegenje, wat had die vent toch een haar op z’n bast. Een kokosmat, waar je je handen wond op kon slaan. Nou, maf ze maar, lelijke baviaan... (Piet Bakker, De slag in de Javazee, 1951)
