zo rijk zijn dat je niet meer hoeft te werken. Maar welke situatie moeten we ons hierbij voorstellen? Waarschijnlijk deze: schaapherders die hun vee op buitendijks, aangeslibd land weidden, moesten goed op de wisseling van de getijden letten.
Degene wiens vee nog op de laaggelegen gronden liep te grazen terwijl de vloed al opkwam, dreigde zijn schapen te verliezen en daarmee zijn bestaanszekerheid. De deskundigen hebben wel eens gedacht dat schapen een verschrijving moet zijn geweest voor schepen, want dat zou mooi aansluiten op de Latijnse uitdrukking inportu navigare (= in de haven varen). Toch is er een goede reden om aan te nemen dat het hier echt over schapen gaat. Een oude bron uit 1510 zegt: ‘Al heeft menich (= menigeen) sijn scapen op trooghe (= het droge) ende mine staen toten knien (= de mijne staan tot de knieën in het water).’
