In de uitdrukking SINDS JAAR EN DAG zit een oude rechtsterm verscholen. Intrigerend is vooral die extra dag.
De formule was bedoeld om iedere onzekerheid uit te bannen. Het moest gaan om minimaal een vol jaar. De dag waarop de verbintenis werd aangegaan of waarop het vonnis werd uitgesproken, enz. telde namelijk niet mee. Een voorbeeld: iemand kreeg bij gerechtelijke uitspraak het bezit van bepaalde goederen toegewezen. Wanneer hij sindsdien ‘jaar en dag’ ongestoord in het bezit bleef van die goederen, was zijn recht als verkrijger onaantastbaar geworden.
Een ander voorbeeld vinden we in een Utrechts plakkaat uit 1544, dat de volgende bepaling bevat: ‘Ende wie jaar en dach woonde sonder vuyr ende licht te houden, sal zyn Borgerschap verliesen.’ Sinds het eind van de twaalfde eeuw sloeg de term overigens meestal niet meer op één jaar en één dag, maar op een termijn van één jaar en zes weken plus eventueel drie dagen. In het huidige recht wordt de uitdrukking niet meer gebruikt.
