‘Hij werd ingehaald als DE VERLOREN ZOON’: hij werd bijzonder hartelijk onthaald. Alweer een uitdrukking die we te danken hebben aan de Bijbel.
De ‘verloren zoon’ had zijn naam ruimschoots verdiend. Hij had een bijzonder vrolijk leven geleid, met vrouwen enzo, en al zijn bezittingen verkwist. Het volledige verhaal is te vinden in het bijbelboek Lucas, hoofdstuk 15, vers 11-32. Een vermogende man heeft twee zonen. De jongste vraagt zijn vader het hem toekomende deel van het familiebezit en vertrekt naar verre streken om daar het genoemde vrolijke leventje te leiden.
Als zijn geld op is, komt hij in problemen. Hij realiseert zich dat de knechts van zijn vader meer te eten hebben dan hijzelf en besluit naar het ouderlijk huis terug te gaan, onder aanbieding van zijn excuses en ... met het aanbod om als knecht te gaan werken voor zijn vader. Zo gedacht, zo gedaan. Maar er gebeurt iets onverwachts: de vader laat een feestmaal aanrichten ter ere van de terugkeer van de verloren zoon. Er is maar één dissonant, en wel het gedrag van de oudere broer.
Die is altijd braaf geweest en moet nu toezien hoe zijn broer de schuinsmarcheerder feestelijk ingehaald wordt. De vader wijst hem erop dat hij vrolijk zou moeten zijn. ‘Want deze broer was dood, en is weer levend geworden.’
