‘De onderhandelingen werden gekenmerkt door een BABYLONISCHE SPRAAKVERWARRING’, schreef een krant: niemand die een ander begreep. De Babylonische spraakverwarring was een straf die God de mensheid oplegde.
Het vergrijp bestond eruit dat men de toren van Babel had gebouwd. Deze toren hoorde bij de tempel van Mardoek en was, zeker voor toenmalige begrippen, ongehoord hoog, namelijk 91 meter. Het verhaal van de spraakverwarring staat in het bijbelboek Genesis. De letterlijk hemelbestormende toren van Babel was in joodse ogen een staaltje van heidense overmoed, en Gods wraak was hard: mensen konden elkaar plotseling niet meer verstaan, en een veelheid van talen was geboren. Met de toren zelf liep het op de duur ook fout: in 689 voor Chr. werd hij verwoest.
De herbouw begon al gauw, maar in 478 werd de toren opnieuw met de grond gelijk gemaakt. Een kleine anderhalve eeuw later liet Alexander de Grote het puin opruimen en werden er plannen gemaakt om de toren voor de tweede keer te herbouwen. Maar dit keer bleef het bij plannen.
