Emotionele intelligentie, aangeduid met EQ, is een onderdeel van het IQ van ieder mens. De emotionele intelligentie van een persoon laat zien in hoe ver men om kan gaan met emoties van zichzelf en anderen.
De emotionele intelligentie kan gemeten worden met een EQ test. Een EQ test is zeer persoonlijk omdat elk persoon, emoties op een andere manier ervaart. Bij een IQ test is dit minder het geval. De hoogte van het EQ, wordt bepaald door vijf kenmerken: de intrapersoonlijke eigenschappen, interpersoonlijke eigenschappen, het aanpassingsvermogen, de mate waarin iemand omgaat met stress en de stemming.
Over de term EQ, werd pas in 1990 geschreven en is daardoor vrij nieuw. Er zijn sindsdien allerlei tests te vinden, waaronder op internet, om de emotionele intelligentie te kunnen meten. Toch wordt de test omstreden genoemd omdat er geen grens kan worden getrokken wanneer iemand ‘geslaagd’ is voor de EQ test. De EQ test wordt daarom niet als een volwaardige intelligentie test beschouwd. Volgens de test zou je namelijk slim of niet slim kunnen zijn op emotioneel gebied.
Maar omdat op emoties geen peil te trekken is, geldt dat ook voor deze test. Men spreekt daarom van een gewenste of ongewenste score bij een EQ test.
Bij een EQ test worden er verschillende stellingen weergegeven waarbij men moet beoordelen in hoeverre deze van toepassing zijn. Voorbeeld stellingen zijn: ‘in hoeverre help ik anderen met problemen’ en ‘en de toekomst zie ik positief tegemoet’. Wie een hoge score heeft in de EQ test kan bijvoorbeeld goed inschatten hoe hij of zij zich voelt of kan zich goed verplaatsen in een ander. Iemand met een laag EQ zou volgens de theorie meer vatbaar zijn voor persoonlijke problemen als een depressie of stoornis.
