Een cliffhanger is een enerverende afloop van een scène, hoofdstuk of voorstelling waarbij de plot nog niet volledig wordt afgerond. Op deze wijze wordt de spanning vergroot en wordt het publiek nieuwsgierig gemaakt naar het vervolg.
De term cliffhanger is afkomstig uit het Engels en betekent letterlijk ‘datgene wat over een klif/rotswand hangt’. Het is van oudsher jargon uit de film- en televisiewereld, maar wordt tegenwoordig ook gebruikt in boeken, op het toneel, de radio en in presentaties.
Een cliffhanger veroorzaakt een onverzadigd gevoel van opgewondenheid bij de kijker of lezer, waardoor hij of zij sneller geneigd zal zijn om te blijven kijken. De maker verleidt, met andere woorden, het publiek tot lezen of kijken.
Bij het samenstellen van een scène of hoofdstuk beschikt de maker over verschillende instrumenten om de beleving van het publiek te sturen. Een cliffhanger kan dan ook op diverse manieren worden ingezet. Enkele voorbeelden zijn het gebruik van een flashback of flashforward, de overschakeling naar een ander personage of de onthulling van iets onverwachts. Spanning ontstaat door cruciale informatie niet onmiddellijk vrij te geven, maar dit op te schorten tot een later tijdstip. Ook het geleidelijk geven van belangrijke informatie gedurende een verhaal draagt hieraan bij.
Daarnaast is de bepaling wannéér een open einde wordt toegepast ook zeer belangrijk. Een cliffhanger kan niet alleen aan het einde van een serie of film worden ingezet, maar ook voor een reclameblok of voor de overschakeling naar een andere scène. Een cliffhanger zorgt voor afwisseling en spanning in het verhaal.
