Een angststoornis is een psychische aandoening waarbij een patiënt angstklachten ervaart, zonder dat er sprake is van een realistische dreiging. Deze aandoening behoort tot de meest voorkomende psychische stoornissen. Er komen meerdere soorten angststoornissen voor.
Bijna 20 procent van de Nederlanders krijgt in hun leven een angststoornis. Kenmerkend voor deze psychische aandoening is de irreële ervaring van angst waardoor men niet meer goed functioneert in het dagelijkse leven. Symptomen die kunnen optreden zijn hartkloppingen, duizeligheid, misselijkheid, druk op de borst, benauwdheid, een gespannen gevoel, rusteloosheid, slechte concentratie en slapeloosheid.
De psychische stoornis kan het dagelijks leven sterk ontregelen. Door de angstgevoelens proberen patiënten stressvolle gebeurtenissen te vermijden of te verdringen, bijvoorbeeld door het gebruik van kalmerende middelen zoals drugs en alcohol. Patiënten lopen bovendien het risico om geïsoleerd te raken of in een depressie te belanden. Angststoornissen gaan vaak gepaard met paniekaanvallen.
Mensen die voortdurend bang zijn over alledaagse gebeurtenissen in het leven, lijden aan een gegeneraliseerde angststoornis. Bij deze vorm piekeren patiënten continu over zaken zoals huisvesting, financiën, carrière en relaties zonder dat daar een gegronde reden toe is.
Daarnaast worden er specifieke angsten onderscheiden, doorgaans aangeduid met de term ‘fobie’. Mensen ervaren angstgevoelens in slechts bepaalde situaties of bij specifieke voorwerpen, zoals spinnen (arachnofobie), tijdens het spreken (laliofobie) of om dood te gaan (necrofobie). Vrouwen hebben vaker last van deze psychische aandoening dan mannen.
Angststoornissen worden doorgaans behandeld met cognitieve- en gedragstherapie. Ook is het beoefenen van ontspanningstechnieken en sociale vaardigheidstrainingen mogelijk. Tot slot is een behandeling met medicatie een optie. Meestal betreft dit een behandeling met antidepressiva.
