Psychodynamische psychotherapie is een moderne variant op de klassieke psychoanalyse, die gebruikmaakt van alle theorieën die binnen de psychoanalytische wereld zijn ontwikkeld.
De psychodynamische psychotherapie kent echter een ander en vooral breder arsenaal aan technieken èn een specifieke praktijk. Het meest opvallende verschil met de klassieke psychoanalyse is dat de psychodynamisch psychotherapeut een veel actievere positie inneemt en ervoor zorgt dat de patiënt snel in een proces van zelfontdekking komt. Hiervoor gebruikt hij veel technieken, ook afkomstig uit andere psychotherapeutische stromingen, die er allemaal op gericht zijn tot snelle expressie van primaire emoties in het hier en nu te komen. In dit proces wordt het onbewuste geopend en vervolgens vooral met de vooraf vastgestelde kernconflicten te werken. In de praktijk witten patiënt en psychotherapeut dicht bij elkaar en alle non-verbale expressies van de patiënt worden in het behandelingsproces gebruikt.
Zie ook:
Berk, T. (2001), Handboek korte psychodynamische psychotherapie. Amsterdam: Boom.
