Muziekstuk dat uitgaat van de wisselwerking van geluiden, in plaats van een duidelijke (song)structuur. Het idee komt oorspronkelijk uit de avantgarde maar is langzaam overgenomen door (alternatieve) popmuzikanten.
Met de komst van sampletechnieken is de droom van de oorspronkelijke makers van geluidscollages uitgekomen. Een vroeg voorbeeld is de compositie Revolution Nr. 9 op het White Album van The Beatles uit 1968. De geluidscollage speelde ook een belangrijke rol in de postpunt van Cabaret Voltaire en Coil. Bekende hedendaagse geluidsknutselaars in de pop zijn Beck en Solex.
