Zingen zonder begeleiding. Ook binnen de popmuziek een regelmatig gebezigde manier van zingen, liefst meerstemmig en met gewaagde harmonieën.
In de jaren vijftig zingen doowop groepen regelmatig een stukje a capella om de luisteraars extra van hun vocale kwaliteiten te doordringen. Een decennium later imponeren op die manier ook The Beach Boys (o.a. Our Prayer) en The Beatles (b.v. het begin van Nowhere Man). Als stijlvorm maakt het a capella zingen in de jaren tachtig opgang met groepen als The Nylons en het Nederlandse Montezuma’s Revenge. Ook Bobby McFerrin’s Don’t Worry Be Happy is een imposant staaltje vocale acrobatiek. Sindsdien zijn het vooral r&b vocalisten en girl- en boybands die met een stukje a capella zingen willen benadrukken dat ze niet zomaar playbackende modepopjes zijn.
