autonoëtisch bewustzijn

betekenis & definitie

Vorm van zelfkennis in samenhang met het bewustzijn en de kennis van persoonlijk ervaringen. Een term die in 1985 voor het eerst bedacht werd door de Canadees psycholoog Endel Tulving. Volgens Tulving is het bewustzijn niet altijd autonoëtisch, omdat een persoon kan weten wat er gebeurde, wanneer en waar zonder dat er geheugenervaring bestaat van de betreffende gebeurtenis. We kunnen hierbij denken aan gebeurtenissen uit het verleden zoals geboorte, Bijlmerramp, moord zoals op Kennedy en Martin Luther King, zonder dat we de bewuste ervaring hebben opgedaan van deze gebeurtenissen. Autonoëtisch bewustzijn is dus de subjectieve herbeleving van een gebeurtenis uit het verleden.