(ook: zeebries) Voorbeeld van een lokale wind met een dagelijks verloop. Het is een aanlandige wind, die voorkomt in de grensgebieden tussen zeeën en landoppervlakken.
De zeewind is de tegenhanger van de landwind en ontstaat door temperatuurverschillen tussen het land en het oppervlaktewater. Het water van de zee heeft een veel grotere warmtecapaciteit dan het landoppervlak. Het land reageert daardoor veel sterker op de zon als externe warmtebron. Het temperatuurverloop van het land is derhalve veel groter dan dat van het water. Bij normale weersomstandigheden is, door de verwarming van de zon, in de middag de temperatuur van het land hoger, terwijl in de nacht door de grotere afkoeling van het land de temperatuur van het aangrenzende oppervlaktewater hoger is. Boven het warmste vlak van de twee ontstaat een relatief lagedrukgebied en boven het koudste vlak een relatief hogedrukgebied. Bij rustige weersomstandigheden, waarbij een eventuele aflandige wind ten gevolge van de meteorologische omstandigheden niet te sterk mag zijn, en bij voldoende temperatuurverschil ontstaat een lichte luchtstroming van het hogedrukgebied naar het lagedrukgebied. Een zeewind komt dus voor bij een koude zee en een warm landoppervlak. Bij voorkeur derhalve op warme dagen in het voorjaar. De zeewind bederft aan de kusten van Nederland en België nogal eens de strandpret. Niet alleen vanwege de veel koudere lucht die van zee wordt aangevoerd, maar ook omdat in die lucht wel eens mist voorkomt. De onder deze omstandigheden aangevoerde mist wordt ook wel zeemist of zeevlam genoemd. Om begrijpelijke redenen wordt in tropische landen het invallen van een koele zeewind gewoonlijk met meer enthousiasme ontvangen. De koele zeelucht kan soms tot ver landinwaarts, enkele tientallen kilometers, doordringen. De voorste begrenzing van de grondtemperatuur wordt wel een `zeewindfront' genoemd. Onder de invloed van de dagelijkse gang van de temperatuur valt tegen de avond de zeewind doorgaans weer weg.
Zie ook: thermisch lagedrukgebied
Zie ook: front
