Het woord lokaal komt van het Latijnse woord `locus', hetgeen plaats betekent. Lokale winden waaien in een beperkt gebied, zijn plaatsgebonden en komen voor bij bepaalde meteorologische omstandigheden.
Ze hebben bijzondere eigenschappen, die op verschillende manieren worden verkregen. Hieronder een vrij ruwe classificatie.
1. Lokale winden, die het gevolg zijn van het reliëf van het aardoppervlak. Tot deze categorie behoren de dalende warme luchtstromingen met als voorbeeld de föhn, de dalende koude luchtstromingen, zoals de bora, en door het reliëf versnelde luchtstromingen, de mistral.
2. Lokale winden komen ook voor aan de randen van een brongebied en ontlenen dan aan de daar aanwezige luchtsoort hun eigenschappen. Voorbeelden daarvan zijn de blizzard (cAL), etesische winden (cPL) en de sirocco (cTL).
3. Verder kan op een aantal plaatsen de passage van een koufront een lokale wind doen opsteken, bijvoorbeeld de pampero in Zuid-Amerika en de southerly burster in Australië.
4. Ook de wervelstormen mogen als lokale winden worden beschouwd. De gebieden waarin deze voorkomen, zijn immers eveneens tamelijk begrensd. Typische voorbeelden zijn de tropische cycloon, de tornado en de windhoos.
5. Lokale winden die een dagelijkse gang en bovendien een tegenhanger hebben. Karakteristieke voorbeelden zijn hier de landwind tegenover de zeewind, de bergwind tegenover de dalwind en de boswind tegenover de veldwind.
6. Ten slotte de winden, die de algemene grootschalige luchtcirculaties als ontstaansoorzaak hebben, zoals de passaat en de moesson.
