Moessons zijn lokale winden, die samenhangen met de algemene luchtcirculaties op de wereldbol. Het woord is waarschijnlijk afgeleid van het Maleise woord `monsin', hetgeen `seizoen' betekent.
De moessons komen voor in een groot gebied, vooral op het tropische noordelijke halfrond in Afrika en Azië, alsmede in de Indonesische archipel. Het mechanisme van de moessoncirculatie is zeer complex en is onder meer een gevolg van de invloed van de Himalaya en het hoge Tibet-plateau op de algemene luchtstromingen. Maar in het algemeen kan de moesson worden vergeleken met een gigantische zee- en landwind-circulatie.
Het eenvoudigst voorstelbaar is de Indiase moesson. In de zomer is het land warmer dan de omringende Indische Oceaan. Boven land ontstaat een continu thermisch lagedrukgebied en boven de relatief koudere Indische Oceaan juist een relatief hogedrukgebied. Op die manier komt langs het aardoppervlak een stroming vanaf de Indische Oceaan naar het Indiase continent op gang, met een voortdurende aanvoer van zeer vochtige lucht en grote hoeveelheden regen. Deze periode is de zgn. natte moesson. In de winter is de situatie omgekeerd. Boven de Indische Oceaan is de luchtdruk dan laag en boven het dan relatief koude land hoog. Er ontstaat zo een stroming vanaf land naar zee: de droge moesson.
