(CU; ook: stapelwolk) Wolkengeslacht, verticaal ontwikkelende wolken. Definitie: Afzonderlijke, in het algemeen dichte wolken met scherpe omtrekken, die zich in verticale richting ontwikkelen in de vorm van kopjes, koepels of torens.
Het bovenste, opbollende gedeelte lijkt dikwijls op een bloemkool. Door de zon beschenen delen van deze wolken zijn meestal verblindend wit. Hun onderzijde is betrekkelijk donker en vrijwel horizontaal. Soms ziet een cumulus er gerafeld uit.
Omdat de cumulus-wolk zich tot in alle etages kan ontwikkelen, is er verdere onderverdeling in drie klassen.
a. Cumulus humilis
b. Cumulus mediocris
c. Cumulus congestus
De cumulus-wolken bestaan vooral uit waterdruppeltjes, bij heel lage temperaturen kunnen ook ijskristallen voorkomen. Vaak komen de cumulus-wolken keurig gerangschikt in rijen voor in de richting van de wind. Dit worden wolkenstraten genoemd. Cumulus ontstaat in plaatselijk stijgende luchtbewegingen als gevolg van convectie. In het groeiproces van de cumulus ontstaat eerst de cumulus humilis, die dan gestadig verder uitgroeit, afhankelijk van de stabiliteit van de atmosfeer en het aanwezige vocht, eventueel tot het buienstadium, de cumulonimbus. In de tropen ligt het iets anders, maar in onze streken geeft de cumulus zelf zelden neerslag. Cumulus-wolken, die tegen de onderkant van een inversie afplatten en uitspreiden, gaan over in stratocumulus.
Zie ook: wolkenclassificatie
