(CB; ook: buienwolk) Wolkengeslacht, verticaal ontwikkelende wolken.
Definitie: Zware en dichte wolk van aanzienlijke verticale afmeting, in de vorm van een berg of van een groep hoog oprijzende torens.
De bovenzijde is gewoonlijk, althans ten dele, effen of vezelachtig of streperig, en bijna altijd afgeplat. Dit deel spreidt zich vaak uit in de vorm van een aambeeld of een omvangrijke pluim. Onder de basis van deze wolk, die zeer donker is, bevinden zich veelal lage wolkenflarden, die er al dan niet mee versmolten zijn. Soms zijn er valstrepen van neerslag (virga) te zien.
Een cumulonimbus geeft, in tegenstelling tot de cumulus, altijd neerslag. Naast de gebruikelijke wolkenelementen, ijskristalletjes en waterdruppeltjes, kunnen in een cumulonimbus ook alle neerslagvormen voorkomen: regen, hagel of sneeuw. De karakteristieke vorm van de hele wolk, met het aambeeld aan de bovenkant, kan slechts op afstand worden waargenomen, als tenminste het zicht niet door andere wolken belemmerd wordt. De cumulonimbus kan er zeer dreigend uitzien en bovendien vergezeld gaan van zeer slecht weer: zware neerslag, forse windstoten en natuurlijk donder en bliksem. Bij onweer is altijd sprake van een cumulonimbus. De cumulonimbus ontstaat op vrijwel identieke wijze als een goed ontwikkelde cumulus en is in feite een volgende fase. Ook kan de wolk zich ontwikkelen uit altocumulus of stratocumulus, waarvan de bovenste gedeelten torenvormige uitstulpingen vertonen (castellanus).
Zie ook: wolkenclassificatie
