De kleurentheorie beschrijft vijf perspectieven op veranderen aan de hand van vijf kleuren. Het geeft handvatten om verandertrajecten in organisaties te richten en laat ook zien waarom veranderen ingewikkeld kan zijn.
De kleurentheorie over veranderen is ontwikkeld door Léon de Caluwé samen met Hans Vermaak. De vijf kleuren (geel, blauw, rood, groen en wit) staan symbool voor vijf manieren van denken over en handelen bij veranderingen in organisaties.
Gele veranderingen spelen zich vaak af in een politiek-bestuurlijke omgeving. Het gaat dan om het bij elkaar brengen van belangen. Bij blauwe veranderingen wordt vooraf een duidelijk doel en resultaat vastgesteld en via een stappenplan gerealiseerd. Rode veranderingen zijn gebaseerd op het idee dat mensen veranderen als je hen op de juiste manier prikkelt, inspireert en desnoods bestraft. Bij groene veranderingen is het achterliggende idee dat mensen veranderen als ze zich bewust worden van nieuwe zienswijzen en willen leren. Bij witte veranderingen sluit je aan bij de energie van mensen zelf en probeer je alle belemmeringen daarvoor uit de weg te ruimen.
Het idee achter de kleurentheorie is dat de gekozen aanpak van een verandering moet passen bij het vraagstuk en de gewenste uitkomst. Er is dus niet één beste aanpak. Het is belangrijk dat een veranderaar zich bewust is van zijn of haar favoriete kleur. Hiervoor zijn verschillende tests beschikbaar.
