Een vangnetter is een verzekerde die onder de werkingssfeer van de Ziektewet valt.
In geval van arbeidsongeschiktheid heeft de werknemer recht op loondoorbetaling van zijn werkgever, dit op grond van artikel 629 boek 7 van het Burgerlijk Wetboek. Deze loondoorbetalingsplicht is gemaximeerd op 2 jaar, maar kan vrijwillig (op grond van artikel 24 Wet WIA) of ten gevolge van een loonsanctiebesluit van het UWV (op grond van artikel 25 Wet WIA) nog met één extra jaar worden verlengd. De werknemer die ziek is en die geen werkgever (meer) heeft, kan na het aflopen van zijn dienstverband aanspraak maken op een uitkering op grond van de Ziektewet. Dit geldt ook voor de WW-gerechtigde die arbeidsongeschikt is geraakt (na 13 weken), voor een zieke uitzendkracht en voor een werknemer wiens dienstverband, dan wel de verplichte verzekering voor de werknemersverzekeringen, is beëindigd en binnen vier weken na deze beëindiging ziek wordt ('nawerking', op grond van artikel 46 van de Ziektewet). Omdat deze verzekerden onder de werkingssfeer vallen van het vangnet van de Ziektewet, worden zij ook wel vangnetters genoemd.
Indien ze aan alle uitkeringsvoorwaarden van de Ziektewet voldoen, ontvangen zij ziekengeld van het UWV en zijn niet meer hun (voormalige) werkgevers, maar is het UWV verantwoordelijk voor re-integratie, omdat UWV de Ziektewet-arborol uitvoert. Voor ex-werknemers (waaronder zieke uitzendkrachten, tijdelijke krachten, vaste dienstverbanders en nawerkingsgevallen) kan de uitbetaling en de begeleiding in het kader van de Ziektewet ook door de voormalig werkgever uitgevoerd worden. De werkgever heeft dan de keuze gemaakt om eigenrisicodrager (ERD) voor de Ziektewet te worden.
