v. (-en), tweede effectenbeurs, naast de officiële markt op de Amsterdamse Effectenbeurs door de Vereniging voor de Effectenhandel ingesteld.
(e) De parallelmarkt kwam in jan. 1982 in de plaats van de incourante markt, waarmee de handel in fondsen van de incourante markt onder de reglementering van de Vereniging voor de Effectenhandel komt te vallen. Verder wordt een aantal fondsen in de officiële notering opgenomen. Dit laatste is belangrijk voor de beleggingsmogelijkheden van zeer grote (institutionele) beleggers. De bedoeling is op deze manier faciliteiten te creëren voor ondernemingen die uit onbekendheid, drempelvrees of het niet voldoen aan de voor de officiële notering gestelde eisen, de weg naar de open kapitaalmarkt niet hebben kunnen vinden.
Er bestaan belangrijke verschillen tussen de officiële effectenbeurs en de parallelmarkt. Zo kan een cliënt op de parallelmarkt niet directe uitvoering van zijn order eisen. Fondsen kunnen op twee manieren op de parallelmarkt voorkomen: 1. officieel toegelaten, indien voldaan is aan alle daarvoor gestelde toelatingseisen (zoals een minimum van f 2,5 mln. aan geplaatst aandelenkapitaal, waarvan voor ten minste 10 % toelating moet worden gevraagd, verplichte uitgifte van een prospectus dat aan bepaalde eisen moet voldoen); 2. niet-officieel toegelaten, indien niet is voldaan aan de toelatingseisen en ook geen voornemen daartoe bestaat. Totstandkoming en publikatie van koersnoteringen op de parallelmarkt geschieden onder verantwoordelijkheid van de Vereniging voor de Effectenhandel.
Een parallelmarkt in deze vorm komt in België niet voor.
