Zodiakaallicht - een langgerekt ovaal licht, dat zich ter weerszijden van de zon langs de ekliptika uitstrekt; de assen bedragen ongeveer 170° en 35°. Volgens sommige waarnemers is het door een zeer zwakken lichtboog met den Gegenschein verbonden. Natuurlijk is alleen dat gedeelte van het z. te zien, dat zich boven den horizon bevindt, als de zon onder is. Dus ziet men na zonsondergang in het Westen een gedeelte van de Oostelijke helft, vóór zonsopgang in het O. een gedeelte van de W. helft.
Maar alleen bij zeer helderen hemel en als er geen maan schijnt. In onze streken is door de eigenaardigheden der schuine sfeer het avond-z. voornamelijk in de maanden Februari en Maart, het ochtend-z. voornamelijk in de maanden September en October goed te zien; alleen in deze gevallen staat de slechts zwak lichtende pluim steil genoeg op den horizon. Het z. was bij de Egyptische astronomen bekend ; door de Arabieren werd het de valsche schemering genoemd. Ofschoon Tycho Brahe, Kepler en anderen het omstreeks 1600 waarnamen, is de eerste goede beschrijving van Childrey (1659) afkomstig. In de 17de eeuw was J. D. Cassini een der ijverigste waarnemers, in de 19de eeuw vooral Schmidt en Heis. Het z. wordt waarschijnlijk veroorzaakt door zonlicht, teruggekaatst op de uit milliarden bestaande stofwolken, die de zon omgeven.
