Zandverstuiving - een terrein, waar het zand door den wind wordt heen en weer bewogen en opstuift tot heuvels, uitstuift tot laagten of door overstuiving andere terreinen bedekt. Stuifzand is zand zonder samenhang, in ’t algemeen droog, arm en zonder humus. Een z. kan in de heide ontstaan door verwijdering van de humuslaag (afplaggen). Behalve langs de zeekust komen de grootste z. in ons land voor op de Veluwe (omgeving van Kootwijk).
Overigens treft men in alle heide-gebieden min of meer uitgebreide z. aan. De geheele oppervlakte in ons land bedroeg in 1920 12.720 H.A. zandverstuivingen en 36.578 H.A. zeeduinen, welke laatste echter op de meeste plaatsen begroeid zijn. Veel moeite wordt gedaan om de z. te beteugelen. De beste wijze is het bebosschen. Bij bebossching zijn van de opgestoven en overstoven gronden betere uitkomsten te verwachten dan van de uitgestoven laagten. Bekende z. buiten Nederland zijn de Sahara, de Landes in Z.W.-Frankrijk, welke laatste reeds voor een groot deel zijn beboscht. (Zie DUINEN).
