Osseten

betekenis & definitie

Osseten, - een volksstam 170.000 zielen), gevestigd in een bergland van den MiddenKaukasus. In hun taal, een Iraansch dialect, laten zich twee hoofddialecten onderscheiden: het Digoorsch of West-Ossetisch en het Tagaursch of Oost-Ossetisch. In de Osseten leeft voort het in de Middeleeuwen als Alanen, in de klassieke oudheid als Sarmaten bekende volk. De litteratuur is overwegend van kerkdijken aard; hun taal is eerst uit betrekkelijk laten tijd (voor ’t eerst uit 1798) bekend. — Zie Wsewolod Miller, Ossetische Studiën (Moskou 1881—1887) en dez., Die Sprache der Osseten, in den Grundriss der Iranischen Philologie (Straatsburg 1903).