Mahabharata - Naam van het groote nationale epos der Indiërs. Het omvat in zijn tegenwoordige gedaante ongeveer 100.000 dubbele verzen (çloka) en als vervaardiger geldt bij de Indiërs Wjasa, een geheel mythische persoonlijkheid. In het epos zelf wordt ons overgeleverd, dat het werk zonder de episoden 24.000 çlokas omvatte, op een andere plaats wordt als oorspronkelijk aantal çlokas 8800 genoemd.
Het is zoo goed als zeker, dat het M. reeds in de 4de eeuw na Chr. als een boek voor adat gold en dat het in de 6de eeuw in hoofdzaak denzelfden omvang had als tegenwoordig. Uit de 7de eeuw kan men reeds het gebruik aantoonen, dat het M. publiek in tempels werd voorgelezen, wat als verdienstelijk beschouwd werd en hetzelfde wordt uit inscripties van het ver afgelegen Kambodzja, dus van Achter-Indië, getuigd. Het M. moet daarom vele eeuwen te voren samengesteld en reeds lang vóór de 7de eeuw gezaghebbend geweest zijn.
Het oorspronkelijk gedicht schilderde den strijd der Bhiïratas en der Pandavas en den ondergang van eerstgenoemden. Aan de zijde der Bharatas zijn de voornaamste helden Doerjödhana, de zoon van den blinden koning Dhrtarashtra, Dröna, Karna, f'alja, aan de zijde hunner tegenstanders de vijf zonen van Pandu, vooral Ardzjoena, Joedhishthira en Bhima, en hun raadgever Krshna, de vorst der JUdava’s, de beramer van alle listen. Het M. is volstrekt niet als één geheel zonder afwijking overgeleverd; in het Noorden wordt het in 18 boeken ingedeeld, waarbij als 19de de Harivam$a (zie ald.) komt, in het Zuiden in 24, en de afzonderlijke hoofdstukken wijken in volgorde en omvang dikwijls aanmerkelijk van elkander af. Een volledige uitgave verscheen voor het eerst te Calcutta, 1834—39, in 4 dln.; sedert zijn er een groot aantal andere verschenen. De beste uitgave is die van Bombay 1863.
