Kaf - Bij het dorschen van graan krijgt men behalve graan en stroo nog kaf, bestaande uit kelk- of uit kelk- en kroonkafjes. Deze bevatten meer eiwitachtige stoffen dan de stroosoorten, zijn armer aan houtvezel en gewoonlijk beter verteerbaar en smakelijker voor de dieren. Soms komen in kaf veel stof en kafnaalden voor. Ook de peulen van peulvuchten en de hauwtjes van kruisbloemigen worden wel kaf genoemd.
Het best zijn boonen- en erwtenkaf, dat nog al eens aan varkens gevoerd wordt. Daarop volgen haverkaf en tarwekaf, die veel aan koeien worden gegeven. Roggekaf is weinig smakelijk en bevat veel houtvezel en wordt daarom niet zooveel gegeven. Gerstekaf heeft het bezwaar van de kafnaalden, die ontsteking in keel en mond kunnen veroorzaken
