Intramercurieele planeet. - In 1859 vond Leverrier een onregelmatigheid in de beweging der planeet Mercurius, die hij meende te kunnen verklaren door de aanwezigheid van een of meer planeten binnen de baan van Mercurius. Naar deze zoogenaamde I. p. is vaak gezocht, bij voorkeur bij gelegenheid van totale zonsverduisteringen, maar tot nu toe zonder succes. Wel hebben verschillende waarnemers af en toe bericht, dat zij vlak bij of ook op de zon een object gezien hadden, dat zij voor een I. p. hielden, maar er bestaan goede redenen om aan te nemen, dat deze waarnemingen op vergissingen berusten.
Het meest bekende geval is dat van Lescarbault, die kort nadat Leverrier zijn onderzoek omtrent de baan van Mercurius gepubliceerd had, mededeelde, dat hij eenige maanden te voren een I. p. op de zon had gezien. Het geval baarde veel opzien, en Lescarbault’s planeet kreeg den naam Vulcanus, maar thans gelooft bijna niemand aan haar bestaan. Eer denkt men zich in de onmiddellijke omgeving van de zon een zwerm van intramercurieele planetoiden, milliarden zeer kleine lichaampjes, die mogelijkerwijs te zamen het zwakke schijnsel geven, dat onder den naam van Zodiakaallicht bekend is.
