Hébert (Jacques René), partijleider tijdens de Fransche revolutie, geb. 1759 te Alençon als zoon van welgestelde ouders, ging in 1786 naar Parijs, waar hij door zijn slechten levenswandel spoedig aan lager wal geraakte en als bediende bij ’t Théâtre des Variétés zijn brood moest verdienen. Na ’t uitbreken der revolutie schaarde hij zich aan de zijde van den derden stand en gaf hij verschillende pamfletten uit. Later begon hij met de uitgifte van een courant ,,le père Duchesne”, waarin hij te keer ging tegen de aanzienlijken en door zijn taal de verontwaardiging opwekte, o.a. van een Camille Desmoulins. In Aug. 1792 werd hij substituut van Chaumette, procureur der Par.
Commune, en is van dien tijd een leider der Commune, die op initiatief van hem en zijn partijgangers verschillende radicale maatregelen nemen, als: vaststelling van maximumprijzen der levensmiddelen, vervanging van den Christ. godsd. door de leer der Rede, enz. Als lid der Nat. Conventie had H. eveneens veel invloed, terwijl hij een werkzaam aandeel nam in ’t proces tegen Marie Antoinette. Den 16en Maart 1794 werd hij met zijn aanhang door Robespierre ten val gebracht, waarop hij den 24en Maart 1794 werd onthoofd.
