Börne (Ludwig), Duitsch schrijver, 1786-1837, heette eigenlijk Löw Baruch, doch nam bij zijn overgang van den Joodschen tot den Christel. godsdienst in 1818 den naam Ludwig B. aan. Hij is een der beroemdste Duitsche journalisten. In den duffen tijd na de Restauratie, toen de beste mannen zwegen of onaardsche romantische werken dichtten, schreef B. met groote vrijmoedigheid niet alleen over letterkunde, maar ook over politiek en vestigde zoo de aandacht op de nooden van den tijd. Als strijder voor politieke en sociale vrijheid, geeselde hij onverschrokken in zijn tijdschriften: Die Wage (1818-’21) en Zeitschwingen (’19) en kleine geschriften (Monographie der deutschen Postschnecke (’21), Der Narr im weiszen Schwan, e.a.), de wantoestanden in Duitschland.
Na de Julirevolutie vestigde B. zich voor goed te Parijs, maar zette zijne kritiek op de vaderl. toestanden voort in zijne Briefe aus Paris (’31-’34). Met de jaren werd B. verbitterder, zijn oordeel eenzijdiger en soms onrechtvaardig, zooals zijn haat tegen Goethe bewijst. Van zijn oorspronkel. warm hart getuigt de meesterlijke Denkrede auf Jean Paul ('25), van zijn brieschenden toorn en fonkelenden geest Menzel der Franzosenfresser (’37). In zijn stijl, zijn dramat. levendigheid en zijne onverschrokken waarheidsliefde herinnert B. aan Lessing, doch diens scheppend talent bezat hij niet. Uitgave van zijn werken: Sämmtliche Schriften. Kritische Gesammtausgabe von L. Geiger (Berl. 1910 v., 12 dln.). — Zie verder: Gutzkow, Börnes Leben (Hamb. 1840); Holzmann, Börnes Leben und Wirken (Berl. 1888); Brandes, Hauptströmungen des 19. Jahrh. (dl. 6 1891).
