Arnold (sir edwin) - 1832—1904, was de zoon van een rechter in het graafschap Sussex en ontving zijn opleiding achtereenvolgens te Rochester, King’s College Londen, en University College Oxford. Hij verwierf zich den Newdigate prijs met een gedicht op Belshazzar’s Feast. Later werd hij hoofd van het Deccan College te Poona in Indië. Teruggekeerd in Engeland in 1851, kwam hij aan de redactie van het blad The Daily Telegraph.
Hij gaf in 1853 een bundel gedichten uit en in 1875 verscheen The Song of Songs of India. Zijn levensdoel was, door zijn gedichten de menschen beter bekend te maken met het Oostersche leven en Oostersche levensopvattingen. Zijn belangrijkste werk is The Light of Asia, or the Great Renunciation (1879), een gedicht, waarin hij de levensgeschiedenis van Buddha schetst en een uiteenzetting geeft van het Nirvana en Karma. Tevens beschrijft hij hierin de natuur en de zeden van Indië. Het werk was zeer populair, ofschoon deskundigen bedenking hebben tegen Arnold’s opvatting van Indische philosophie. In The Light of the World (1891) trachtte hij het leven van Christus op dezelfde manier te beschrijven, maar hiermee was hij minder gelukkig. Andere werken zijn: Pearls of the Faith; With Sa'adi in the Garden; The Tenth muse and other Poems; Potiphar’s Wife; Adzuma, or the Japanese Wife (een Tooneelstuk); The Voyage of Ithobal. Reisbeschrijvingen.
