Anton ulrich - 1) hertog van Brunswijk-Wolfenbüttel (1633-1714), kwam in 1704 aan de regeering werd in 1710 Katholiek. Hij bevorderde kunsten en wetenschappen en was onder den naam „der Siegprangende” lid van het letterkundig genootschap „Die Fruchtbringende Gesellschaft”. Hij dichtte operettes en geestelijke liederen en schreef twee politieke romans: Die durchleuchtige Syrerin Aramena (1673) en Die römische Octavia (’77), die toentertijd zeer beroemd waren, misschien wel, omdat A. U. er hoofdstukken van de toenmalige chronique scandaleuse in verwerkt had. Voor onzen smaak zijn deze vijf- en zes-deelige romans te uitvoerig en te onwaarschijnlijk.
2) tweede zoon van Hertog Ferdinand Albert van Brunswijk-Wolfenbüttel, geb. 1714, overl. 1774. Toen Keizerin Anna van Rusland voor hare nicht, prinses Anna (zie ANNA LEOPOLDOWNA) van Mecklenburg-Schwerin omzag naar een gemaal, deed Oostenrijksche invloed haar keus op A. vallen; deze begaf zich in 1733 naar Rusland en werd tot kolonel van een regiment kurassiers benoemd. Het huwelijk werd gesloten 1739. Het eerste kind uit dezen echt, Iwan (geb. 1740), werd door Keizerin Anna bij haar dood tot troonopvolger aangewezen, onder regentschap van Biron. Nadat deze door Münnich verjaagd was, aanvaardde Anna, kort na de geboorte van haar dochter Catharina, einde November 1741 het regentschap over haar eerste kind, terwijl haar gemaal A. tot mederegent werd benoemd. Het echtpaar werd echter in den nacht van 5 op 6 Dec. 1741 door een hofkomplot opgelicht en naar Cholmogory in het gouvernement Archangel gezonden, waarop Elisabeth, de dochter van Peter den Groote, den troon besteeg.
