Ananas - plantengeslacht der Bromeliaceeën met een 5-tal soorten in W.-Indië en Centraal-Amerika, planten met stijve aan de randen doornig getande bladeren, met violette bloemen in een dichte, korte aar, op welker top een kleine bladroset zit. Uit de vergroeiing van de as van de bloeiwijze met de onderstandige vruchtbeginsels en de schutbladeren ontstaat een sappige schijnvrucht, die eenige overeenkomst met een dennenkegel vertoont, (plaat Ooftplanten fig. 3 en plaat Liliifloren fig. 8). De zeer bekende soort A. sativus (= Ananassa sativa). de Ananas, Nanas of Nenas in Ned. Indië, Nanassi in Suriname, wordt thans overal in de tropen en in vele subtropische streken gekweekt, in Europa vroeger ook veel in warme kassen.
Hoewel de smaak dezer onder glas geteelde vrucht beter is, geeft men nu de voorkeur aan de goedkoopere, ingevoerde ananassen uit W.-Indië (Bahamas, Jamaica, Antillen), de Canarische eilanden, Z.-Afrika en ook uit Indië. De a. verlangt uit zaad geteeld een 2-jarigen groei. De zaailingen worden van Augustus—October uitgeplant, liefst op zandigen leemgrond met voldoende drainage; men kan ook zand- en grintgronden gebruikt zien voor deze teelt, maar dan met sterke bevloeiing. Schaduw belemmert de vruchtzetting, sterke bestraling met toepassing van irrigatie bevordert haar. De gewone teelt geschiedt door 5000 planten per Acre (0.4 H.A.) te plaatsen; men kan echter ook slechts de helft uitzetten en na den eersten oogst aan elke plant 3 of 4 grondscheuten laten doorgroeien; de volgende oogst levert dan 10.000 vruchten.
Bij planting in Augustus—October valt de oogst tusschen Juni en Augustus; in West-Indië plant men wel van Januari tot Maart en oogst dan ook naar verhouding later. De Europeesche teelt der a. in afzonderlijke warme vruchtenkassen is geheel in onbruik geraakt wegens de hooge kosten. Een variëteit met bont blad wordt in kassen gekweekt. Ook de vezels van de bladeren worden gebruikt (zie ANANASVEZELS).
