o., (ook: Brussels lof), een als groente gegeten, door selectie ontstane soort van wilde cichorei (Cichorium intybus).
Witlof is een tweejarig gewas dat het eerste jaar een bladrozet met een grote penwortel vormt, in het tweede jaar een bloemstengel met uiteindelijk zaad. Als groentegewas wordt witlof als volgt geteeld: in mei wordt gezaaid, later uitgedund (zie dunning) en in sept.—okt. rooit men de dan gevormde wortels (witlofpennen). Deze worden op een koele plaats bewaard en vervolgens in witlofkuilen opgezet. Daarbij zet men de wortels rechtop tegen elkaar, en bedekt men ze met 20—25 cm aarde, waaroverheen vaak nog een laag stro wordt aangebracht. Door de temperatuur in de kuil wordt nu bepaald hoe snel de wortels op hun kop een witlofkrop gaan vormen, die, doordat hij in het donker groeit, wit blijft. Ondergrondse verwarming of broeimateriaal onder de wortels kan dit proces versnellen.
Zo wordt de witlofaanvoer gespreid over okt.—mei. Er zijn enkele zeer grote witloftrekkerijen die over speciale inrichtingen voor de trekkerij beschikken. Overigens wordt het witlof meestal door tuinders getrokken. De afgewerkte witlofpennen zijn als veevoeder nog van waarde.
In Nederland bedroeg in 1978 het areaal witlofwortelen ca. 3300 ha en de veilingaanvoer 24 476 t, die hoofdzakelijk in het binnenland werd afgezet. Naast de traditionele teelt van witlof met dekgrond heeft recentelijk de teelt zonder dekgrond ingang gevonden. Hierbij komt de containerteelt in watercultuur in de belangstelling.
België is vanouds het land dat een zeer goede kwaliteit witlof (in België: witloof) produceert en ook op grote schaal uitvoert. Het voornaamste produktiecentrum ligt in de driehoek Leuven—Brussel-Mechelen. In 1978 bedroeg de produktie ca. 89 000 t van een areaal van 3405 ha. Ca. 50 % van de jaarlijkse produktie wordt uitgevoerd. Door selectie van vroege en late rassen en door het bewaren van de wortels is men in staat verse witlof op de markt te brengen van begin augustus tot in juni.
