o. (-en),
1. (algemeen) hulpmiddel ter vergroting van de mogelijkheden van de menselijke hand: de prehistorische mens gebruikte vuurstenen als werktuigen; in technische taal: machine: een graafwerktuig; gymnastische oefeningen met en zonder werktuigen, toestellen;
2. (fig.) persoon die zich voor iets gebruiken laat: zij was het werktuig van zijn wraak.
Tot in de nieuwe tijd bleef het werktuig beperkt tot eenvoudig handwerktuig. Sindsdien zijn veel werktuigen gemechaniseerd en geautomatiseerd tot machines. Sinds de stormachtige ontwikkeling van de elektronika en de computertechnieken zijn veel door de mens bediende werktuigen door de industriële robot overgenomen.
