v. (-sen),
1. het rechtens verbonden-zijn, m.n. een vermogensrechtelijke, persoonlijke verplichting tegenover een of meer personen, die hunnerzijds gerechtigd zijn de nakoming ervan te vorderen;
2. persoonlijke formele betrekking, m.n. huwelijk.
Verbintenissen vloeien voort uit een rechtshandeling of uit het recht. De inhoud van een verbintenis kan bestaan uit een geven, een doen of een niet-doen. De belangrijkste rechtshandeling in dit verband is de overeenkomst. In het algemeen is de debiteur niet vervangbaar, aangezien de waarde van de verbintenis staat of valt met zijn vermogen daaraan te voldoen. Wel is in het algemeen vervangbaar de crediteur van een geldvordering, die hetzij bij name is genoemd, hetzij vervangbaar is gesteld door endossement of overdracht (cessie) van toonderpapier. Het voorwerp van de verbintenis moet in de ogen van de crediteur mogelijk zijn en geoorloofd.
Het niet voldoen aan een verbintenis levert wanprestatie op, leidende tot schadeplichtigheid. De soorten verbintenis en de hieraan te verbinden kenmerken en gevolgen zijn in Nederland geregeld in het derde boek van het BW (artt. 1269–1901), in België in de artt. 1101–1386 BW.
