o. (-en), recht van de verdragspartners om bij onevenwichtigheden op de betalingsbalans voor een beperkte periode de eigen valuta om te zetten in de valuta’s waaraan speciaal behoefte bestaat.
Bij trekkingsrechten gaat het dus niet om een leningsovereenkomst, maar om een aankooptransactie van valuta’s, met de verplichting tot terugverkoop binnen een bepaalde termijn. Hiervoor moet een centrale valutavoorraad beschikbaar zijn, zoals bij het International Monetary Fund. Men kan nog een onderscheid maken tussen voorwaardelijke en onvoorwaardelijke trekkingsrechten. Bij de eerste zal meestal de voorwaarde worden gesteld dat het trekkende land een politiek zal voeren gericht op het herstel van het betalingsbalansevenwicht.
