[<Gr. synopsis, verbinding], m. (-en), plaats waar de impulsoverdracht van de ene zenuwcel naar de andere of van een zenuwcel naar een effectorgaan (spier, klier) plaatsvindt.
(e) Het celplasma van de ene zenuwcel vertoont geen continuïteit met dat van de andere, hoewel de afstand tussen beide zeer klein is: de zgn. synapsspleet is slechts 0,02 mm wijd. De impulsoverdracht geschiedt door middel van chemische stoffen (neurotransmitters, b.v. acetylcholine en adrenaline, die zich bevinden in de zgn. synaptische blaasjes in de uiteinden van de aanvoerende zenuwvezel, dicht tegen de synapsspleet aan gelegen). Deze stoffen worden bij aankomst van een impuls in de synaps afgescheiden en wekken in de volgende zenuwcel een impuls op (exciterende synaps). Er zijn echter ook synapsen die de impuls van de ene cel naar een volgende afremmen en dus verhinderen dat deze wordt doorgegeven (inhiberende synaps). De synapsen zijn dus van groot belang voor de werking van het hele zenuwstelsel.
