[Amer., omruil], 1. v./m., (valutahandel) de combinatie van een koop op termijn met een gelijktijdige contante verkoop of omgekeerd (e); 2. het hebben van partnerruil.
(e) Swaptransacties komen tot stand tussen handelsbanken onderling, tussen centrale banken onderling en tussen de centrale bank en de handelsbanken in een bepaald land. Swaptransacties hebben in een stelsel met min of meer zwevende wisselkoersen ook voor bedrijven een bijzondere betekenis als dekking tegen het risico van koersverlies. Historisch vloeiden valuta-termijnzaken primair voort uit het internationale betalingsverkeer voor de afwikkeling van de internationale handel. Sedert de jaren zestig gebruiken de monetaire autoriteiten swaptransacties op grote schaal ter uitbreiding van de hoeveelheid internationale liquiditeiten, waarbij echter bepaalde garanties tegen wisselkoersverschuivingen gelden. Ook worden swaptransacties o.a. in Nederland wel door de centrale bank gebruikt als middel ter overbrugging van een tijdelijke krapte op de geldmarkt.
