[→Du. ingenieur Storz, die de koppeling in 1882 ontwikkelde], v. (-en), onderdeel voor het koppelen van brandslangen onderling en van slangen aan pompen, brandkranen, straalpijpen e.d.
(e) De storzkoppeling is een symmetrische koppeling, d.w.z. de beide koppelingshelften zijn gelijk. Meestal wordt zij vervaardigd (geperst) uit een aluminiumlegering, soms uit gietmessing. De koppeling bestaat uit nokkenring, slangstuk, afdichtingsring en borgring. De storzkoppelingen zijn genormaliseerd van 52-110 mm en samengevat in het normblad NEN 3374, Watervoerende armaturen (1971, aanvulling 1975).
