o., recht van entrepot.
(e) Stapelrecht was in de middeleeuwen de bevoegdheid van een stad om te eisen dat de aangevoerde koopwaren niet terstond werden doorof voorbijgevoerd, maar aldaar werden gelost en opgeslagen en enige tijd in het openbaar ten verkoop aangeboden alvorens zij verder vervoerd werden. Zo had Dordrecht het stapelrecht van de goederen die langs de rivier werden aangevoerd (stapelprivileges van 1299 en 1355) en Brugge van het goederenvervoer in het Zwin.
LITT. B.van Rijswijk, Gesch. van het Dordtse stapelrecht (1900); P.G.Bos, Het Groningse gilden stapelrecht tot de reductie in 1594 (1904).
