m. (-muren), muur opgebouwd uit twee afzonderlijke muren (spouwbladen), van elkaar gescheiden door een luchtlaag (spouw).
(e) De spouwmuur is een duidelijk voorbeeld van functiesplitsing. Het binnenblad heeft een zuiver constructieve functie. Het doel van de spouw is het voorkomen dat regenwater tot het binnenoppervlak van de muur doordringt, terwijl het buitenblad fungeert als een — overigens zelf waterdoorlatende — ‘paraplu’.
Beide wanden worden aan elkaar gekoppeld door gegalvaniseerde of koperen spouwankertjes, die over de wijdte van de spouw nog iets doorgebogen zijn, zodat eventuele vochtdruppels komend van het buitenblad in de spouw naar beneden afdruppelen aleer ze het binnenblad bereiken. Pas onder de vloer van de begane grond komt dit vocht op de fundering terecht, waar dit weinige lekwater via openingen in de muur in de grond wordt afgevoerd. Ter verbetering van de isolatiewaarde van de spouwmuur wordt tijdens de bouw tegen het binnenblad een isolatieplaat van b.v. glasof steenwol aangebracht. Hoge woningen moeten, terwille van de stabiliteit, een binnenblad van één steen dik hebben. Samengestelde wandconstructies die weliswaar een spouw bevatten, doch waarbij één van beide spouwbladen (doorgaans het binnenblad) uit andere dan steenachtige materialen is opgebouwd (b.v. een raamwerk, voorzien van beplating en isolerende vulling) worden normaliter niet als ‘spouwmuur’ aangeduid.
